معنی دس نماز - جستجوی لغت در جدول جو

دس نماز

فرهنگ گویش مازندرانی

دست نماز

شستشوی دست ورو به ترتیب مخصوص برای نماز خواندن، وضو

فرهنگ فارسی عمید

بی نماز

کسی که نماز نخواند، حائض

فرهنگ فارسی عمید

دل نواز

نوازش دهندۀ دل، دلارام، دلپذیر، دلجو

فرهنگ فارسی عمید

دف نواز

(زَ دَ / دِ)

دف نوازنده. نوازندۀ دف. دایره زن. (ناظم الاطباء). دفالی:
به خوش خوانی دف نواز تذرو
به مرغولۀ زلف رقاص سرو.
ملاطغرا (از آنندراج).
و رجوع به دف شود

لغت نامه دهخدا

پس نماز

(پَ نَ)

آنکه پشت امام یعنی پیشنماز نماز گزارد. مأموم: تقلب تو در نمازجماعت با پس نمازانت. (تفسیر ابوالفتوح ج 4 ص 141)

لغت نامه دهخدا

دست نماز

(دَ نَ)

در تداول عامه، وضو. دست وضو. و با فعل گرفتن صرف شود. کنایه از وضو باشد. (آنندراج). آبدست. وضو را گویند که شستن روی و دستها و مسح کردن سر و پاها باشد. (برهان) :
این دست نماز شسته از وی
و آن روزه بدو گشاده درپی.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

دست نما

(دَ نُ / نِ / نَ)

دست نموده. نشان داده شده به دست. انگشت نما:
نور ستارگان ستد روی چو آفتاب تو
دست نمای خلق شد قامت چون هلال من.
سعدی (بدایع)

لغت نامه دهخدا